''Je moet nu wel echt gaan genieten van je zwangerschap hoor!''

Ik hoor al wekenlang zo vaak dat ik moet genieten van mijn zwangerschap. Dat ik dit soms heel moeilijk vind lijkt niemand te snappen.

Natuurlijk geniet ik intens van mijn zwangerschap. Moeder worden is altijd een grote wens van mij geweest. Jong moeder worden ook. Al sinds mijn middelbareschooltijd stond ''moeder'' bovenaan mijn lijstje van wat ik wou worden als ik groot was. Dat ik nu ook echt een klein wondertje in mijn buik mag dragen en zonder problemen zwanger ben geworden, is iets waar ik me ontzettend dankbaar voor voel. Ik besef namelijk maar al te goed dat dit niet vanzelfsprekend is. Elke dag voel ik me gezegend dat dit op mijn pad is gekomen. Op ons pad, want ik zou dit met niemand anders willen doen dan met mijn grote liefde.
Elke dag geniet ik van alle schopjes die ik van Simba krijg en de draaibewegingen die ik hem voel maken daarbinnen. Het voelt ontzettend bijzonder dat dit kleine boefje in mijn buik aan het groeien is. Ik geniet hoe hij reageert op mijn bewegingen. Ik wrijf elke dag veel over mijn buik heen en plaag hem soms door patroontjes op mijn buik te tekenen, zo van ''volg me dan, als je kan''. Als ik dan zijn trapjes/duwtjes voel op hetzelfde pad dat ik heb getekend kan ik niets anders meer dan lachen van een overspoelend gevoel van geluk.
Onze Simba is zo welkom en hij brengt ons nu al zo veel geluk. Ik kan niet wachten tot hij er echt is. Ik fantaseer heel veel over de toekomst. Een toekomst waarin we elkaar in de ogen kunnen aankijken, ik zijn handjes kan vasthouden, hem leer praten, hem leer kickboksen, ik zal zelfs met hem gaan voetballen als hij dat leuker vindt, ik kan hem leren hoe hij respectvol met vrouwen moet omgaan, ik zal hem aansporen om zijn dromen te volgen, zijn doelen te bereiken en ik zal altijd naast hem staan. Ik houd nu al onvoorwaardelijk veel van hem. Ik kan niet wachten tot we echt een gezinnetje gaan vormen met zijn drie. Ik geniet ontzettend van het fantaseren over de toekomst en de contact momentjes die ik nu al met Simba heb.

Waarom ik het soms toch moeilijk vind om te genieten van de zwangerschap? Ik merk dat rouwen en  genieten van mijn zwangerschap dingen zijn die lastig te combineren zijn.
Begin november is mijn ultimate soulmate, mijn bonus zus, mijn beste vriendin overleden. Tot op de dag van vandaag heerst een gevoel van onwerkelijkheid. Dat zij er niet meer is... Daar kan ik moeilijk mee omgaan. Ik voel ook niet de behoefte om hier al te veel over te delen, want alle woorden die ik typ kunnen nooit de lading van mijn verdriet dekken. De volgende woorden wil ik wel van me afschrijven.
Men zegt wel vaker dat de mooiste bloemen als eerste worden geplukt. Dat kan ik bij deze bevestigen. Ik voel me best wel eenzaam zonder deze pure, prachtig bloeiende bloem aan mijn zij. En dat terwijl ik zo veel lieve mensen om me heen heb die goed voor me zorgen. Ik voel een gat in mijn hart wat nooit meer opgevuld kan worden. Ik zou ook niet willen dat iemand dat gat probeert op te vullen.
Voor mij zijn onze Simba en zijn trotse tante onlosmakelijk met elkaar verbonden, omdat zij degene is geweest die de baby heeft omgedoopt tot 'Little Simba'. En dat terwijl ze nog niet eens kon weten dat het een echte Simba is, in plaats van een mogelijke Nala. Alsof ze ook een gut feeling had dat ze een neefje zou krijgen. Elke dag ben ik bezig met onze Simba. En elke dag voel ik het gemis dat zijn tante er niet is om alle mini mijlpaaltjes mee te delen.

Ik vind het heel moeilijk om constant vrolijk te zijn, terwijl ik me van binnen verdrietig voel.
Als je steeds om je heen hoort dat je wel echt móet genieten van deze tijd, voelt dat niet zo tof. Alsof ik dat niet probeer. Hoe verwachten andere mensen dat ik ga genieten van deze tijd? Dit zijn mensen die nog niet eens beseffen hoe intens ik al geniet van mijn zwangerschap. Hoe kunnen zij dan vinden dat ik dit niet doe of dit niet goed genoeg doe? Kunnen zij in mijn hoofd kijken en voelen wat ik voel? Ik weet oprecht niet wat bepaalde mensen van me verwachten. Ik ben nu op het punt gekomen dat ik openlijk durf te genieten van mijn kleine boefje. Dat is zo'n grote mijlpaal voor mij. Het enige wat ik nu nog hoop is dat mensen hun goed bedoelde bemoeienis voor henzelf houden wat het genieten van mijn zwangerschap betreft en mij lekker dit traject laten belopen op mijn eigen manier.

Ik geniet immens veel van je lieve Simba, zolang jij dat maar weet 💖