' I'm pregnant, not a petting zoo. '
Ik word er echt gek van, mensen die ongevraagd aan mijn buik zitten.
Mijn vriend mag lekker wanneer hij wilt aan mijn buik zitten. Ik vind het ook leuk als mijn moeder aan mijn buik zit, omdat we super close zijn en ik de zwangerschap ook op zo'n manier heel dicht bij haar wil laten zijn. Maar andere mensen moeten toch echt even hun handen thuis houden zolang ze mij niets vragen en ik hen geen toestemming geef om aan me te zitten.
Waarom?
Ik snap het gewoon niet. Zelfs al in de periode dat de baby nog niet schopte werd ik goed betast door mensen. Maar waarom??
Laten we het andersom bekijken. Ik ga toch ook niet zomaar aan iemands buik zitten te voelen, gewoon omdat ik blijkbaar vind dat ik daar het recht toe heb? Oké er zit een kindje in mijn buik nu en als dat niet het geval was geweest zou het pas echt raar zijn. Ik snap ook dat mensen enthousiast kunnen zijn, maar als ik een zwangere om mij heen zou hebben zou ik me toch echt anders opstellen. Misschien ben ik daar alleen in of misschien heb ik simpelweg een zeer tast-grage omgeving. Hoe het ook zij, ik vind het ronduit asociaal en ik word er gek van.
Grenzen
Voordat je aan de baby zit, moet je letterlijk door mij heen. Automatisch heb je dan te maken met mijn grenzen en wensen. In plaats van daar dan respectloos overheen te walsen kun je ook gewoon fatsoen tonen en vragen of je aan mijn buik mag zitten. Dan kan ik ervoor kiezen of ik het op dat moment toelaat, of niet. Dat is mijn keuze want het betreft mijn lichaam.
Elke keer dat ik mensen ga zien neem ik me voor hoe ik me opstel qua houding en wat ik ga zeggen om te voorkomen dat mensen ongevraagd aan me zitten. En el-ke keer weer gebeurt het zó snel (meestal gevolgd op een knuffel moment). Voordat ik het door heb voel ik dan twee handen die mijn buik vastpakken of eroverheen wrijven. En voordat ik de kans heb om naar achteren te lopen of om iemands handen weg te slaan is het moment alweer voorbij. Het zijn dan wel korte momenten, maar blijf gewoon van me af, alsjeblieft ☺️
...
Ja, dit was een lekker klaag rondje. Herkennen andere zwangere vrouwen deze ergernis? Hoe gaan jullie ermee om? Hoe zorgen jullie dat je je eigen grenzen bewaakt? Ik ben benieuwd!
Mijn vriend mag lekker wanneer hij wilt aan mijn buik zitten. Ik vind het ook leuk als mijn moeder aan mijn buik zit, omdat we super close zijn en ik de zwangerschap ook op zo'n manier heel dicht bij haar wil laten zijn. Maar andere mensen moeten toch echt even hun handen thuis houden zolang ze mij niets vragen en ik hen geen toestemming geef om aan me te zitten.
Waarom?
Ik snap het gewoon niet. Zelfs al in de periode dat de baby nog niet schopte werd ik goed betast door mensen. Maar waarom??
Laten we het andersom bekijken. Ik ga toch ook niet zomaar aan iemands buik zitten te voelen, gewoon omdat ik blijkbaar vind dat ik daar het recht toe heb? Oké er zit een kindje in mijn buik nu en als dat niet het geval was geweest zou het pas echt raar zijn. Ik snap ook dat mensen enthousiast kunnen zijn, maar als ik een zwangere om mij heen zou hebben zou ik me toch echt anders opstellen. Misschien ben ik daar alleen in of misschien heb ik simpelweg een zeer tast-grage omgeving. Hoe het ook zij, ik vind het ronduit asociaal en ik word er gek van.
Grenzen
Voordat je aan de baby zit, moet je letterlijk door mij heen. Automatisch heb je dan te maken met mijn grenzen en wensen. In plaats van daar dan respectloos overheen te walsen kun je ook gewoon fatsoen tonen en vragen of je aan mijn buik mag zitten. Dan kan ik ervoor kiezen of ik het op dat moment toelaat, of niet. Dat is mijn keuze want het betreft mijn lichaam.
Elke keer dat ik mensen ga zien neem ik me voor hoe ik me opstel qua houding en wat ik ga zeggen om te voorkomen dat mensen ongevraagd aan me zitten. En el-ke keer weer gebeurt het zó snel (meestal gevolgd op een knuffel moment). Voordat ik het door heb voel ik dan twee handen die mijn buik vastpakken of eroverheen wrijven. En voordat ik de kans heb om naar achteren te lopen of om iemands handen weg te slaan is het moment alweer voorbij. Het zijn dan wel korte momenten, maar blijf gewoon van me af, alsjeblieft ☺️
...
Ja, dit was een lekker klaag rondje. Herkennen andere zwangere vrouwen deze ergernis? Hoe gaan jullie ermee om? Hoe zorgen jullie dat je je eigen grenzen bewaakt? Ik ben benieuwd!
Reacties
Een reactie posten