Werken tijdens je zwangerschap. Hoe doen andere vrouwen dat?! #energiedip

Vanaf week 7 ben ik ontzettend misselijk geweest. Mijn schoonzus vroeg me of ik echt misselijk was, of dat ik meer een weeïg gevoel had. Weeïg, een term waar ik nog nooit van had gehoord. Ik speurde vlug Google af voor een definitie en vond de volgende dingen: akelig onfris, flauw, licht misselijk, misselijk en overdreven teerhartig. Licht misselijk/flauw is de definitie waar ik maar vanuit ging. Maar dat was ik niet, ik was diehard misselijk. En nee, niet alleen in de ochtend zoals er dan cliché wordt gedacht maar heel de dag door misselijk. En dan bleef het niet bij misselijkheid, want ook overgeven werd een hobby van me. Ik moet zeggen dat ik het overgeven nog niet eens zo erg vond, want ja als alles eruit is dan is het ook even klaar. Maar dat ongelooflijk misselijke gevoel, alsof je elke dag weer een gigantische kater hebt waardoor je fysiek niks meer kunt doen, dat maakte de dagen lang en dat maakte eten ook lastig.

Voordat ik zwanger werd at ik elke dag als ontbijt een schaaltje met yoghurt, vers fruit, granen, verschillende noten en als ik er zin in had strooide ik er af en toe nog wat hagelslag doorheen. Als kind kon ik het al niet voor elkaar krijgen om in de ochtend brood te eten. In de middag lukte het altijd prima, dat heb ik ook altijd gedaan. Maar ’s ochtends kreeg ik zo’n droge massa nooit m’n strot door. Tot nu. Ik vond het remedie voor mijn misselijkheid: een bodem van brood. Wie had dat ooit gedacht. Dus ik ben elke dag opeens brood als ontbijt gaan eten. En als dat brood dan een goede bodem heeft gelegd, ben ik de rest van de dag niet meer misselijk (YAY!) J

Ik vraag me wel echt af hoe vrouwen goed hun werk kunnen combineren met hun zwangerschap. Voor een leerkracht is de dag al half om tegen de tijd dat ik mijn brood bodempje heb gelegd. Ik heb echt respect voor vrouwen die kampen met zwangerschapsklachten maar gewoon hun ding doen.

Op dit punt heb ik nog steeds mijn bodem van brood nodig om de dag goed te starten. Daarna eet ik tegenwoordig m’n yoghurtje. Heb eigenlijk m’n eetritme gewoon omgedraaid. Soms moet ik nog eens hier en daar wat overgeven maar wat wil je als de hormonen door je lijf gieren. Dat neem je dan voor lief.

’s Avonds films kijken? I wish!

Het enige wat me nu nog nekt is de vermoeidheid. Ik heb ontzettend veel slaap nodig, mijn dagen zijn een stuk korter geworden. Ik houd het nu niet meer vol om laat op te blijven terwijl ik eigenlijk een echt avondmens ben. Dat bracht me ook wel even een omslag in mijn relatie. Mijn vriend is ook een avondmens en we houden van samen films/series kijken. Maar ’s avonds gezellig samen zitten en films kijken zit er even niet meer in, wat in het begin voor grote ergernis zorgde bij mijn vriend. Al voordat we überhaupt een film aanzetten ga ik al lekker naar bed toe want ik kan m’n ogen gewoonweg niet meer open houden in de avond. We hebben laatst nog wel geprobeerd om samen thuis The Lion King te kijken, een van mijn vriend zijn favoriete films. Toen we net begonnen met daten hebben we samen de originele film gekeken. Dit jaar is er natuurlijk een nieuwe versie van uitgekomen, wat mijn vriend móest kijken en dat wou hij graag samen met mij. Het was even wachten tot het online kwam en toen het er was… was ik dus lekker zwanger en té vermoeid ’s avonds. Uiteindelijk hebben we samen één poging gewaagd en ik heb denk ik wel een heel kwartier gekeken. Daarna ben ik in de armen van mijn vriend in slaap gevallen. Ook hij viel niet veel later in slaap, gelukkig.

Ik snap heel goed dat het voor m’n vriend ook wennen was dat ik ‘’opeens’’ niet meer leuke dingen kan doen ’s avonds met hem, zoals een film kijken. Inmiddels is m’n vriend er wel aan gewend. Ik wil zo graag meer energie in m’n lijf waardoor het voor mij wel een dagelijkse struggle is. Het is natuurlijk niet niks om een mensje te maken, het is logisch dat dat vermoeid. Maar in deze periode zou de vermoeidheid iets horen af te nemen, aldus de verloskundige. De verloskundige zei tegen me dat mijn vermoeidheid ook zou kunnen komen door een tekort aan bepaalde vitamines. Een bloedonderzoek volgde. De uitkomst duidde aan dat ik wel wat extra’s kon gebruiken. Op dit moment hoop ik dan ook echt dat m’n vermoeidheid daar vandaan komt en dat ik straks weer lekker met m’n vriend een nieuwe poging kan wagen om The Lion King in zijn geheel samen te kijken J

Begrijp me niet verkeerd, dit voelt voor mij niet als een klaagzang. Ik voel me juist gezegend dat ik louter van deze klachten last heb (gehad) in deze mate. Je hoort ook wel eens dat vrouwen bijvoorbeeld echt niets meer kunnen eten en drinken door de misselijkheid en uitgedroogd raken, met als gevolg dat ze dan opgenomen moeten worden in het ziekenhuis. Dan stellen mijn klachtjes niks meer voor natuurlijk.

Ik kijk steeds meer uit naar het moment dat mijn kleine wondertje en ik elkaar gaan ontmoeten. Ik kan niet wachten, little Simba ♥